پاسخ به سئوالات

رفیقی سوال کرده است، تعریف تورم چیست؟ نظر سازمان در مورد مرحله انقلاب چیست؟ آیا مقاله بحران قدرت به معنای پایان دوران انقلابی است یا فقط با افت موقت در مبارزات رو به رو هستیم؟

چون پاسخ به این سوالات مکرر در نشریه کار آمده است و نیاز به توضیح مجدد نیست، میتوانید به مقالات زیر مراجعه کنید.

نشریه کار، شماره ۵٨٠ مقاله در مورد گرانی.

شماره‌های۴٣٠ تا۴٣٨ درمورد شوراها و ۵۶۴ تا ۵۶٩ در مورد انقلاب اجتماعی.

در مقاله بحران قدرت نیز صحبت از “محدود تر شدن”  دامنه بحران و اعتلااست و نه پایان آن.  “آنچه که رخ داده یک عقب نشینی برای تجدید قوا است.”

نشريه کار شمارۀ ۵۷۸ منتشر شد، در اين شماره می‌خوانيم:

در این شمارۀ نشریۀ کـــــار می‌خوانیم:

بحران قدرت و تشدید تضادهای دولت و مجلس

اعتیاد و بیکاری‌

سند ملی تحول آموزش و «تحویل منتظران امام زمان»

تکاپوی خامنه‌ای برای ترمیم جایگاه ولایت فقیه در قدرت

جندالله و حزب الله دو روی یک سکه اند!

* برای خواندن مشروح مطالب بر روی موضوع دلخواه کليک کنيد*

جهت دانلود نشریۀ کار در فرمت pdf از 4shared، روی همين نوشته کليک کنيد

جهت دانلود نشریۀ کار در فرمت pdf از سايت سازمان، روی همين نوشته کليک کنيد

بحران قدرت و تشدید تضادهای دولت و مجلس

نزاع میان دستگاه قانون گذاری و اجرایی جمهوری اسلامی ایران وارد حادترین مراحل دوران خود شده است. تضاد موجود میان دولت و مجلس، تا بدانجا پیش رفته است که احمدی نژاد نه تنها خود را ملزم به ابلاغ مصوبه مجلس به زیر مجموعه های دستگاه دولتی نمی داند، بلکه مصوبات هیئت وزیران را نیز جهت بررسی نهایی به مجلس  نمی فرستد. تا جایی که مجلس جهت اطلاع از مصوبات هیئت وزیران مجبور است به روزنامه رسمی و یا سایت اینترنتی دولت مراجعه کند. قوانین مصوب مجلس از جمله تخصیص دو میلیارد تومان برای مترو، از طرف دولت به نهاد مربوطه ابلاغ نمی شود و پس از ماه ها خاک خوردن، سر انجام توسط علی لاریجانی رئیس مجلس ابلاغ می گردد. خلاصه اینکه، مناسبات میان دو ارگان اجرایی و قانون گذاری جمهوری اسلامی آنچنان تیره و تار است که محمد رضا خباز در مصاحبه خود با خبرگزاری مهر اعلام کرده: “مجلس و دولت، هم اتفاقی، از دستشان در رفته است”.

اعتیاد و بیکاری‌

اعتیاد به مواد مخّدر آن‌هم از بدترین و خطرناک‌ترین انواع آن مانند کراک و شیشه در میان مردم، به ویژه جوانان به طور روزافزونی در حال گسترش است. اعتیاد و گسترش بی سابقۀ آن در جامعه، زندگی میلیون‌ها انسان را در معرض نیستی و تباهی قرار داده و اکنون به یکی از بزرگ‌ترین معضلات جامعه تبدیل شده است. تعداد معتادین به مواد مخدر، در طول حاکمیت جمهوری اسلامی، به ویژه در طی ده سال اخیر به نحو بی سابقه‌ای افزایش یافته است. البته آمار دقیقی در مورد تعداد معتادان وجود ندارد و یا اگر هم آمار بالنسبه دقیقی در این مورد وجود داشته باشد، از آن جا که شمه‌ای از کارنامۀ سیاه جمهوری اسلامی را بازتاب می‌دهد، این آمار، رسماً اعلام نمی‌شود و از چشم مردم پنهان نگاه داشته می‌شود.

سند ملی تحول آموزش و “تحویل منتظران امام زمان”

جمهوری اسلامی در طول سه دهه گذشته، سیاست‌ها و تاکتیک‌های متعددی را برای اسلامی کردن نظام آموزشی، مدارس و دانشگاه‌ها به مرحله اجرا درآورد، که همگی با شکست رو به رو شدند. علت آن هم پوشیده نیست. خرافات و علم در تضاد آشتی‌ناپذیر با یکدیگر قرار دارند. مذهب و دولت مذهبی را نمی‌توان با علم و آگاهی، ترقی و آزادی آشتی داد. در این ستیز میان خرافات و علم، مذهب راهی جز عقب‌نشینی و دولت مذهبی، دستاوردی جز شکست نداشته و نخواهد داشت.

جمهوری اسلامی که به حسب سرشت فوق ارتجاعی خود، هرگز نمی‌تواند از شکست چیزی بیاموزد، اکنون در شرایطی که به حالت احتضار فرو رفته است، اجرای طرح دیگری را برای تحقق این هدف خود در دستور کار قرار داده است.

تکاپوی خامنه‌ای برای ترمیم جایگاه ولایت فقیه در قدرت

پاسخ خامنه‌ای به سوالی در مورد ولایت فقیه در رسانه‌های داخلی و خارجی بازتاب گسترده‌ای یافت. بیش از هر کس این “اصلاح‌طلبان” بودند که به اشکال مختلف و با استفاده از امکانات داخلی و خارجی خود به نقد این موضوع پرداختند. اما آیا براستی نظری که در پاسخ خامنه‌ای بود موضوع جدیدی است؟ و اگر نظر جدیدی نبود، با چه هدفی در این شرایط از سوی سایت وابسته به خامنه‌ای یعنی سایت دفتر حفظ و نشرآثار وی مطرح شد و چرا ” اصلاح‌طلبان”  داخل و به ویژه خارج کشور تا این حد به این موضوع پرداختند؟

خامنه‌ای در پاسخِ به اصطلاح سوالی در مورد ولایت فقیه و این موضوع که چگونه باید عمل نمود تا دانسته شود که اعتقاد و التزام به ولایت فقیه وجود دارد، نوشت: ” ولایت فقیه به معناى حاکمیت مجتهد جامع‌الشرایط در عصر غیبت است و شعبه‌اى است از ولایت ائمه اطهار که همان ولایت رسول الله مى‌‌باشد و همین که از دستورات حکومتى ولى امر مسلمین اطاعت کنید نشانگر التزام کامل به آن است”.

جندالله و حزب الله دو روی یک سکه اند!

پنج سالی ست که سیستان و بلوچستان شاهد عملیات مسلحانه ی گروهی به نام جنبش مقاومت مردمی ایران (جندالله) است. این گروه با حمله به نیروهای مسلح رژیم جمهوری اسلامی (حزب الله) در این سال ها خودنمایی کرده است. جمهوری اسلامی هم هر از چند گاهی ادعا کرده است که برخی از اعضای جندالله را دستگیر کرده و سپس اعدام نموده است. پس از دستگیری رهبر جندالله که عبدالمالک ریگی نام داشت و اعدام شد، جندالله روز ۲۴ تیر دست به یکی از مهم ترین عملیات خود زد و با انفجار دو بمب انتحاری ده ها نفر را کشت و صدها نفر دیگر را زخمی کرد. جندالله پس از پذیرفتن مسئولیت انفجارها مدعی شد که همه ی کشته شدگان پاسداران بودند و حزب الله هم اعلام کرد که فقط دو نفر پاسدار بودند. بدیهی ست که در این رابطه به اظهارات هیچ یک از دو طرف نمی توان اعتماد کرد.

نشريه کار شمارۀ ۵۷۷ منتشر شد، در اين شماره می‌خوانيم:

در این شمارۀ نشریۀ کـــــار میخوانیم:

بحران قدرت

کودکانی که کودکی خود را می‌فروشند

تمرکز روز افزون قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی در دست سپاه

مجرمان واقعی جنایات کهریزک چه کسانی هستند؟

بحران در یونان و اروپا و نقش صندوق بین المللی پول

* برای خواندن مشروح مطالب بر روی موضوع دلخواه کليک کنيد*

جهت دانلود نشریۀ کار در فرمت pdf از 4shared، روی همين نوشته کليک کنيد

جهت دانلود نشریۀ کار در فرمت pdf از سايت سازمان، روی همين نوشته کليک کنيد

بحران قدرت

از درون بحران سیاسی موجود در ایران، بحران دیگری پدیدار شده است: بحران قدرت.

این بحران، محصول نوعی از توازن قوای طبقاتی‌ست که طبقه حاکم، قدرت حکومت کردن را از دست داده، یا لااقل نمی‌تواند به شیوه‌های پیشین حکومت کند و نظم موجود را حفظ نماید، اما طبقه انقلابی و توده‌های مخالف این نظم نیز هنوز در موقعیتی نیستند که بتوانند قدرت برتر را در توازن قوا به دست آورند، طبقه حاکم را سرنگون کنند و قدرت سیاسی را به چنگ آورند.

بنابراین، بحران قدرت در ایران، مقدم بر هر چیز برخاسته از توازنی ویژه میان طبقات و نیروهای متخاصم است. اما معمولاً این توازن قوای طبقات متخاصم، همراه است با توازن قوایی در همین شکل، در میان گروه‌ها و فراکسیون‌های رقیب طبقه حاکم. به نحوی که هیچ‌یک از آن‌ها نیز قادر نیست بر دیگری تسلط یابد و در جریان کشمکش و نزاع درونی ، هر یک قدرت دیگری را خنثا می‌سازد و تحلیل می‌برد.

کودکانی که کودکی خود را می‌فروشند

تا فقر هست و سرمایه‌داری، کودکان کار نیز هستند و استثمار و رنج کودکان باقی. اما در همین جهان نیز هر چه کشوری مردمان‌اش فقیر‌تر باشند، کودکان‌اش نیز زندگی سیاه‌تری دارند. هر چه مردمان‌اش از حقوق سیاسی اجتماعی خود محروم تر باشند، کودکان کارشان نیز از بی‌حقوق ترین کودکان کارِ جهان هستند و در جهان امروز، ایران یکی از این کشورهاست. کودکان‌مان، کودکانِ ایران از رنج‌کش‌ترین و بی حقوق‌ترین کودکان جهان‌اند.

به دلیل عدم وجود نهاد و ارگانی در جمهوری اسلامی که آمارهای واقعی در مورد میزان کودکان کار ارایه دهد، تعداد واقعی آن‌ها در ایران نامشخص است، در این میان سازمان‌های مدنی مستقل نیز نه از امکانات کافی برای بررسی میزان کودکان کار در ایران برخوردارند و نه حتا در صورت وجود امکانات به دلیل کارشکنی‌های دولت قادر به این کارخواهند بود.

تمرکز روز افزون قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی در دست سپاه

آتش جنگ ایران و عراق که خاموش شد، سپاهیان بازگشته از جبهۀ جنگ را باید به کاری مشغول می‌داشتند. پس از جنگ، سپاه پاسداران یا باید مانند یک ارتش کلاسیک صرفاً به ابزاری دردست سیاستمداران برای سرکوب تبدیل می‌شد، یا باید به نحوی “در صحنه” باقی می‌ماند و در کنار فعالیت‌های نظامی که اکنون دیگر با زمان جنگ قابل مقایسه نبود، به فعالیت‌های دیگری مشغول می‌شد و موجودیت‌اش را حفظ می‌کرد. رفسنجانی در زمان ریاست جمهوری خود، در عین آنکه امتیازاتی درزمینه اجرای برخی ازطرح های عمرانی به سپاه داد، سعی کرد سپاه پاسداران را در ارتش ادغام کند اما به این کار موفق نشد. برعکس امتیازاتی که رفسنجانی به سپاه پاسداران داد، خود وسیله و فرصتی شد که سپاه، در این راه، یعنی گزینۀ دوّم پای بگذارد.

مجرمان واقعی جنایات کهریزک چه کسانی هستند؟

روابط عمومی سازمان قضایی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، روز چهارشنبه ۹ تیر ماه، با صدور اطلاعیه ای محکومیت متهمان فاجعه زندان کهریزک را اعلام کرد.

بر اساس اطلاعیه فوق، از میان ۱۲ متهم پرونده، دو تن، مسئول قتل امیر جوادی فر، محسن روح الامینی و محمد کامرانی شناخته شده اند.

طبق اطلاعیه سازمان قضایی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، دادگاه نظامی یک تهران، این دو تن را به “قصاص نفس” محکوم کرده است. این دو متهم، علاوه بر “قصاص نفس” ، به تحمل حبس، انفصال موقت از خدمت، پرداخت جزای نقدی، تحمل شلاق تعزیری و پرداخت دیه نیز محکوم شده اند.

بحران در یونان و اروپا و نقش صندوق بین المللی پول

کارگران و زحمتکشان یونان روز پنجشنبه ۸ ژوئیه برای ششمین بار در سال جاری میلادی دست به یک اعتصاب عمومی زدند تا بار دیگر به برنامه های ریاضت اقتصادی که دولت سوسیال – دمکرات پاپاندره ئو در دستور کار دارد و می خواهد آن را با پشتیبانی صندوق بین المللی پول و اتحادیه اروپا به اجراء بگذارد، اعتراض کنند. در این روز بار دیگرکارگران و زحمتکشان حمل و نقل زمینی و دریایی، کارخانه ها، ادارات دولتی، بیمارستان ها و مدارس دست از کار کشیدند و در خیابان های آتن و دیگر شهرهای یونان تظاهرات کردند. “کارگران، به جنگ سرمایه داران با جنگ پاسخ دهید” از جمله شعارهایی بود که در تظاهرات آتن به گوش رسید.

روزی که مجلس به انحلال و به توپ بسته شدن تهدید شد

بی‌ثباتی سیاسی و ازهم گسیختگی درونی جمهوری اسلامی به درجه‌ای رشد کرده که هر اظهار نظر و اقدام مقامات و ارگان‌های دولتی، فوراً به یک نزاع و کشمکش جدید در میان باندهای درون هیئت حاکمه تبدیل می‌شود. آن‌ها هر لحظه مترصدند تا اقدامات یکدیگر را خنثا سازند و از آن وسیله دیگری برای کوبیدن گروه‌های رقیب بسازند و به نفع خود بهره‌برداری کنند.

کافی بود احمدی‌نژاد به رسم عوام‌فریبی همیشگی خود در گفتگوی تلویزیونی‌اش بگوید: بعضی‌ها از این که یک تار موی زن پیدا باشد احساس خطر می‌کنند. عده‌ای در هر دوره‌ای هر چند ماه می‌خواهند جنجالی در کشور برپا و برخورد کنند که بنده از همین جا به صراحت اعلام می‌کنم که ما مطلقاً و از بنیاد با این موضوع مخالفیم، تا ولوله‌ای در درون هیئت حاکمه برپا گردد.

تشدید سرکوب فعالان و تشکل‌های کارگری، بیانگر وحشت رژیم ازمبارزه متشکل کارگران است

موج جدیدی از احضار و بازداشت و تشدید فشار بر کارگران پیشرو، فعالان و تشکل‌های کارگری آغاز شده است. طی چند هفتۀ اخیر، چندین نفر از فعالان کارگری، احضار، بازداشت، تعلیق و یا از کار اخراج شده‌اند. سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه، سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، اتحادیه آزاد کارگران ایران، کانون مدافعان حقوق کارگر، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، کمیته پی‌گیری، کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری، سندیکای کارگران فلزکار و مکانیک، انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه و برخی دیگر از تشکل‌های فعالان کارگری، از جمله تشکل‌هائی بوده‌اند، که بطور پیوسته مورد پیگرد و یورش نیروهای امنیتی رژیم قرار داشته‌اند و در یورش‌های متعدد این نیروها، ده‌ها تن از اعضاء و فعالان این تشکل‌ها احضار و بازداشت شده و به زندان افتاده‌اند و یا مشمول تعلیق و اخراج از کار شده‌اند.