مجرمان واقعی جنایات کهریزک چه کسانی هستند؟

روابط عمومی سازمان قضایی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، روز چهارشنبه ۹ تیر ماه، با صدور اطلاعیه ای محکومیت متهمان فاجعه زندان کهریزک را اعلام کرد.

بر اساس اطلاعیه فوق، از میان ۱۲ متهم پرونده، دو تن، مسئول قتل امیر جوادی فر، محسن روح الامینی و محمد کامرانی شناخته شده اند.

طبق اطلاعیه سازمان قضایی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، دادگاه نظامی یک تهران، این دو تن را به “قصاص نفس” محکوم کرده است. این دو متهم، علاوه بر “قصاص نفس” ، به تحمل حبس، انفصال موقت از خدمت، پرداخت جزای نقدی، تحمل شلاق تعزیری و پرداخت دیه نیز محکوم شده اند. ۹ متهم دیگر پرونده نیز، با طرح اتهامات مختلف به مجازات هایی چون تحمل حبس، پرداخت دیه و جزای نقدی، انفصال موقت از خدمت و تحمل شلاق محکوم شده اند. آخرین متهم پرونده نیز، به دلیل “عدم احراز جرم” از اتهامات وارده تبرئه شده است.

از علنی شدن جنایات هولناک صورت گرفته در بازداشتگاه کهریزک یک سال گذشته است. بازداشتگاهی که در آن، دختران و پسران جوان دستگیر شده توسط عوامل جمهوری اسلامی مورد تجاوز قرار گرفتند و تعداد دیگری از آنان نیز، زیر شکنجه های وحشیانه پلیس، بازجویان و نیروهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی به قتل رسیدند.

افشاء جنایات صورت گرفته در بازداشتگاه کهریزک، درج اخبار حوادث هولناک این زندان در رسانه های عمومی، تنفر حاصل از اقدامات صورت گرفته در این زندان، چه در میان توده های مردم ایران و چه در عرصه جهانی، سران جمهوری اسلامی ایران را بیش از هر زمان دیگر رسوا کرد. ماجرای تجاوز به بازداشت شدگان اعتراضات خیابانی در کهریزک و به قتل رسیدن تعدادی از آنان، نه تنها فساد اخلاقی حاکم بر کلیت نظام را برملا ساخت بلکه، بحران سیاسی – اخلاقی  و از هم گسیختگی درونی حاکمیت اسلامی را نیز در معرض دید عموم توده های مردم ایران و جهان قرار داد.

با توجه به بازتاب وسیع جنایات کهریزک در افکار عمومی و واکنش نهادهای بین المللی نسبت به عمق این فاجعه، سران جمهوری اسلامی ایران طی یک سال گذشته جهت لاپوشانی کردن این جنایت به ترفندهای گوناگونی متوسل شده اند.  نیروهای امنیتی و اطلاعاتی حاکم بر ایران، در این مدت سوژه های بسیاری را به کار گرفتند، جعل اسناد کردند، نمایش فیلم های ساختگی را به خورد مردم دادند، رامین پوراندرجانی، تنها پزشک شاهد حوادث زندان کهریزک را تحت عنوان “خود کشی” به قتل رساندند.

جمهوری اسلامی همه این کارها را کرد، تا شاید بتواند اندکی از بار سنگین رسوایی تجاوز و قتل دستگیر شدگان بازداشتگاه کهریزک را از گرده نظام بکاهد. اما نه تنها موفق نشد، بلکه، با هر اقدام نمایشی رژیم، ماجرای رسوایی کهریزک مجددا بر سر زبان ها افتاد و در ابعادی وسیعتر از گذشته بازتاب رسانه ای یافت.

هم اینک، با گذشت یک سال از آن ماجرا، سران جمهوری اسلامی، به آخرین ترفند سیاسی خود متوسل شده اند.

قدرت حاکمه ایران، بدون آنکه اسامی متهمان را اعلام کند، بدون اینکه هویت و جایگاه مسئولیت تک تک متهمان پرونده کهریزک را برملا سازد، با برگزاری دادگاه های غیر علنی، دو تن از متهمان فوق را به اعدام و بقیه را به تحمل حبس، پرداخت دیه و جزای نقدی، انفصال موقت از خدمت و تحمل شلاق محکوم کرده است. تا بدین وسیله گریبان خود را از شر تبعات پرونده جنایت و تجاوزات صورت گرفته در کهریزک رها سازد.  پرونده ای که عمق پلشتی و رسوایی حاصل از آن، طی یک سال گذشته در سطحی بسیار گسترده، افکار عمومی توده های مردم ایران و جهان را علیه جمهوری اسلامی بر انگیخته است.

تجاوز به زندانیان و قتل های صورت گرفته در بازداشتگاه کهریزک، مسلما اولین نمونه از تجاوزات و جنایات جمهوری اسلامی در زندان نبوده و آخرین آن هم نخواهد بود. تجاوز به زندانیان سیاسی دختر پیش از اعدام و به قتل رساندن زندانیان سیاسی در زیر بازجویی و شکنجه، یکی از جرائم مسلم حاکمان جمهوری اسلامی دردهه شصت است. تجاوز و قتل هایی که مستقیما با فتوا و فرمان مستقیم شخص خمینی به وقوع پیوست. قتل ها و تجاوزاتی که حتا در آن مقطع تاریخی، جهان چشمان خود را بر آن تجاوزات و کشتارهای وسیع فروبست.

ماجرای کهریزک، هرچند  نمونه کوچکی از مجموعه جنایات ضد بشری جمهوری اسلامی است، اما، تنها موردی بوده است که به دلیل بحران سیاسی حاکم بر نظام اسلامی، از هم گسیختگی پایه های درونی رژیم و شکاف موجود در میان نیروهای حاکمیت، علنی گشت و به سرعت در سطحی بسیار وسیع بازتاب بیرونی یافت.

با علنی شدن ماجرای کهریزک، تمام کثافات درونی جمهوری اسلامی به یک باره در سطح جامعه آشکار شد. بوی گند رسوایی کهریزک و تعفن درونی نظام اسلامی حاکم بر ایران، آن چنان مشمئز کننده بود، که “رهبر” نظام را مجبور ساخت تا فرمان تعطیلی زندان کهریزک را صادر کند. کهریزک را به ظاهر تعطیل کردند، اما، هم زمان با بستن آن، کهریزک های دیگری را پایه ریزی کردند و این برخاسته از ماهیت استبدادی این نظام فاسد و نیاز آن به  تداوم سرکوبگری است.

دادگاه نظامی یک تهران، در شرایطی حکم “قصاص نفس” را برای دو تن از متهمان نا شناخته ی کهریزک صادر کرده است که متهمان واقعی این جنایت هولناک، همچنان در قدرت هستند و وظایف سرکوبگری نظام را پیش می برند.

بر اساس گزارش کمیسیون تحقیق مجلس ارتجاع جمهوری اسلامی، سعید مرتضوی دادستان وقت تهران، متهم اصلی این پرونده شناخته شده است. احمد رضا رادان، از فرماندهان بلند پایه سپاه و جانشین فرمانده نیروی انتظامی و نیز رهایی، نماینده طرفدار احمدی نژاد در مجلس، همدستان دیگر مرتضوی در وقوع ماجرای کهریزک بوده اند.

برملا شدن نام سعید مرتضوی، احمد رضا رادان و رهایی، به عنوان عاملان اصلی جنایات صورت گرفته در کهریزک، نقش بلامنازع خامنه ای، دولت احمدی نژاد و کل هیئت حاکمه جمهوری اسلامی را در سازماندهی این جنایت، آشکار ساخت. این افراد که خود از مسئولان جمهوری اسلامی بوده و هستند، حتا به دادگاه احضار هم نشدند. عدم احضار متهمان واقعی این جنایت به دادگاه، ثابت می کند که کهریزک و کهریزک های دیگر، جزئی از کلیت سیستم جمهوری اسلامی هستند. بدون حمایت مستقیم خامنه ای، بدون پشتیبانی علنی دولت احمدی نژاد و هیئت حاکمه ایران از عاملان اصلی این جنایت، ممکن نبود جنایت هایی از این دست به وقوع بپیوندند. لذا، مجرمان و آمران اصلی پرونده کهریزک، نه متهمان ناشناخته و دون پایه زندان کهریزک، بلکه سران نظام و کل سیستم حاکم بر ایران است که باید محاکمه شوند.

خامنه ای، دولت احمدی نژاد و کل نظام ارتجاعی حاکم بر ایران، آمران واقعی جنایات صورت گرفته در کهریزک هستند. همه تلاش تا کنونی خامنه ای، دستگاه اطلاعاتی رژیم و سیستم قضایی آن، بر این بوده است تا با قربانی کردن تنی چند از ماموران و نظامیان دون پایه زندان، مجرمان و آمران اصلی را از چشم توده ها ی مردم پنهان و کل سیستم حاکم بر ایران را تبرئه کنند. وقتی دادگاه غیر علنی بوده، وقتی نام، هویت و مسئولیت متهمان، بر کسی اشکار نیست، دور از انتظار نیست که دستگاه قضایی ایران، زندانیان “شرور” بازداشتگاه کهریزک را به جای عاملان اصلی این جنایت محاکمه و پای چوبه ی دار بفرستد.

جمهوری اسلامی ایران، طی یک سال گذشته به شکل های مختلف تلاش کرده تا صورت مسئله ماجرای زندان کهریزک را از ذهنیت جامعه پاک کند. هم اکنون نیز در تلاش است تا پرونده کهریزک را همانند پرونده قتل نویسندگان و دگراندیشان ایران سرهم بندی نماید. همان گونه که در پرونده موسوم به “قتل های زنجیره ای”،  با “واجبی خور کردن” سعید امامی، پرونده را مختومه اعلام کرد، این بار نیز با صدور حکم اعدام برای دو تن از متهمان جنایات کهریزک، که اساسا، نه دادگاه شان علنی بوده، نه تا کنون اسامی این افراد بر ملا شده است، در صدد است پرونده این جنایت را نیز همانند همه جنایات تا کنونی اش، شامل مرور زمان گرداند.

سرهم بندی کردن پرونده تجاوز و جنایات صورت گرفته در زندان کهریزک، آنچنان آشکار است که سازمان عفو بین الملل را هم به واکنش وا داشته است. این سازمان، با صدور بیانیه ای کارگزاران نظام سیاسی حاکم بر ایران را متهم کرده که همچنان به “پنهانکاری” وقایعی که در کهریزک اتفاق افتاده ادامه می دهند. سازمان عفو بین الملل، ضمن ابراز نگرانی از اینکه طراحان جنایت کهریزک همچنان عهده دار مسئولیت های بالای حکومتی و قضایی باشند، از حکومت ایران خواسته است هرچه زودتر “کلیه حقایق” پرونده کهریزک را منتشر کند.

به رغم این موضع گیری سازمان عفو بین الملل و در خواست از حکومت ایران، جهت روشن شدن “کلیه حقایق” پرونده کهریزک، خانواده های قربانیان جنایت کهریزک و توده های سرکوب شده ایران به خوبی بر این امر واقف هستند که هیئت حاکمه ایران کمترین قدمی در جهت روشن شدن “حقایق” بر نخواهد داشت. چرا که در این صورت، نقش خامنه ای، وزارت اطلاعات، دستگاه قضایی و دولت احمدی نژاد به عنوان آمران اصلی ماجرای کهریزک و تمام جنایات بعد از انتخابات ۲۲ خرداد، برای همه آشکار خواهد شد. و این همان چیزی است که هیئت حاکمه ایران از آن وحشت دارد و مسلما حاضر به روشن شدن حقیقت نیست..

توده های مردم ایران و خانواده های قربانیان جنایت کهریزک، مسلما خواهان تشکیل یک دادگاه علنی، عادلانه و با حضور وکلای مستقل قربانیان حادثه هستند. تشکیل چنین دادگاهی، الزاما به معنای دست یابی به صدور حکم اعدام برای این یا آن فرد متهم نیست. خانواده های قربانیان کهریزک و خانواده های صدها جنایت بزرگتر از ماجرای کهریزک، خواهان روشن شدن حقایق و آشکار شدن نقش آمران اصلی اینگونه جنایت ها هستند، تا آنان به سزای اعمالشان برسند.

توده های جان به لب رسیده مردم ایران به خوبی می دانند سران جمهوری اسلامی و سیستم ضد مردمی حاکم بر ایران، مجرمان اصلی تجاوزات و جنایات صورت گرفته در بازداشتگاه کهریزک هستند. توده های مردم ایران و خانواده های قربانیان کهریزک بر این امر نیز واقف هستند که، تنها با محاکمه آمران و عاملان اصلی جنایت کهریزک، حقایق این جنایت و دیگر جنایات صورت گرفته در زندان های جمهوری اسلامی برای همگان روشن خواهد شد. چنین امری مسلما با سرنگونی جمهوری اسلامی به صورت عینی متحقق خواهد شد.

متن کامل در فرمت پی دی اف